Aftellen is begonnen!
Door: Sieb en Nelie
20 September 2011 | Soedan, Khartoem
Hallo allemaal,
Vanaf 12 oktober zijn we weer voor een paar weekjes in NL en het aftellen is al begonnen. We zien er erg naar uit om iedereen weer te zien en straks weer van het Nlse voedsel en gezelligheid te kunnen genieten.
Een paar weken geleden hebben wij Niek, Anje, Vincent en Nynke mogen ontmoeten in Kenia. Dit was enorm gezellig en we hebben ons dus ook prima vermaakt. Wel nam Marianne Center tussendoor aardig wat tijd in beslag. Nelie had vergaderingen gepland met de bestuursleden over de voortgang van MC en met het personeel over de programma’s. Tijdens de vergadering met de bestuurders was besloten om een nieuwe manager aan te nemen die MC meer op de kaart kan brengen in Kenia. Omdat wij niet willen dat MC altijd afhankelijk blijft van buitenlandse giften willen wij meer druk leggen op de verantwoordelijkheid van de Kenianen voor mensen met een verstandelijke handicap. Hiervoor hebben wij een Business Manager aangenomen die de inkomsten genererende activiteiten gaat uitbreiden en in Kenia gaat netwerken en fondsenwerven zodat MC meer onafhankelijk en bekend kan gaan worden. Het was een korte maar intensieve weg om de nieuwe manager aan te nemen. In 1 week hebben wij meer dan 150 sollicitatiebrieven ontvangen en daar moest Nelie dus allemaal doorheen spitten tijdens haar vakantie. Tussen deze 150 sollicitatiebrieven hebben wij Peter kunnen vinden. Hij is een 52 jarige Keniaan die ontzettend veel ervaring heeft in fondsenwerven en netwerken. Wij zien er ontzettend naar uit om hem aan boord te hebben!
ZOA
Sieb heeft een hectische tijd achter de rug. Naast de alledaagse werkzaamheden en stress is hij druk bezig met het maken van de plannen en budgetten voor 2012. Er moet gepuzzeled worden met verwachte inkomsten en uitgaven, en dus ook salaris kosten en daarmee personeelsbezetting. Dit is niet eenvoudig aangezien je letterlijk met mensen hun banen en daarmee hun leven aan het puzzelen bent. Door het feit dat meeste ontwikkelingsprojecten slechts 1 – 2 jaar gefinancierd worden zijn er altijd projecten die aflopen, terwijl nog niet gegarandeerd is dat nieuwe projectvoorstellen goedgekeurd worden door potentiele donoren. Toch wil je proberen zoveel mogelijk van je personeelsleden aan te houden, omdat je anders niet de capaciteit hebt om eventueel goedgekeurde projecten uit te kunnen voeren. Plus je kunt mensen niet blijven ontslaan aan het eind van elk project, om ze vervolgens pas weer aan te nemen als een nieuw project is goedgekeurd. Maar aan de andere kant kun je ook geen geld uitgeven aan salariskosten wat niet wordt vergoed door een specifieke donor. Om ervoor te zorgen dat komend jaar alle kosten gedekt zullen worden zijn we dus druk bezig met het schrijven van verschillende nieuwe projectvoorstellen voor diverse donoren.
In de afgelopen week heeft Sieb 3 dagen training gegeven in financieel management aan programma managers en Executive Directors van van partner organisaties. Het maken van acurate budgetten, gedetailleerde forecasts en het berekenen en analyseren van daadwerkelijke uitgaven versus voorspellingen waren de belangrijkste onderdelen van deze training. Daarnaast heeft hij een excel training gegeven, aangezien excel een ideaal instrument is om financiele resultaten inzichtelijk te maken en te analyseren met behulp van formules andere leuke tips en trucs. Het was een intensieve training, maar het is nu de bedoeling dat ook Sieb zijn werk makkelijker wordt als collega’s en partners beter hun financien kunnen plannen en beheren!
Begin September is Sieb voor een week naar Ehtiopie geweest waar hij in de hoofdstad Addis Ababa een workshop had met collega’s uit andere ZOA landen die dezelfde functie als hij hebben. Tijdens deze week waarin de nadruk op zowel personeels management als financien lag, konden ze hun beleid op elkaar afstemmen, goede en slechte ervaringen uitwisselen en zo nieuwe dingen te kunnen leren. Het was inderdaad erg leerzaam maar ook leuk om andere collega’s te ontmoeten die met dezelfde zaken worstelen in hun werk als hij. Doordat ze zo’n beetje de hele dag in de conferentie zaal hebben doorgebracht was er niet veel tijd om Addis Ababa zelf te verkennen, dus veel van Ethiopie heeft hij niet gezien. Wel kwam hij er achter dat Addis een stuk kouder is dat hij gewend is, met veel regen en temperaturen dichter tegen de 10 graden dan de 20 en erboven. Een blouseje met lange mouwen was dan ook het enige warme wat hij mee had. Gelukkig is Addis bekend om zijn goed geprijsde leren jassen, dus voor een prikkie heeft hij een mooie leren jas op de kop kunnen tikken om hem warm te houden al hij naar buiten ging.
Stuntvliegen
In Juli heeft Sieb van Nelie een uiterst spectaculair verjaardagskado gekregen: stuntvliegen met het areobatisch stuntteam van MTN Uganda. Deze stunt vlucht werd uitgevoerd boven het victoria meer in Oeganda, tijdens onze vakantie eind Augustus. Na een korte introductie werd hij in een vliegpak gehezen en werdt hem even luchtig meegedeeld dat het verplicht was om een parachute om te hebben tijdens de vlucht. Sieb wist nu niet of hij met deze mededeling zich nu veiliger voelde of niet.... Maar zoals je op de foto ziet staat het hem in ieder geval goed!
De vlucht duurde zo’n drie kwartier en na een veelvoud aan loopings, kurketrekkers, acht-jes, stall-duiken en andere zwaartekracht ontkennende toeren bleek dat ook wel lang genoeg te zijn: hij stapte toch wat witjes uit het vliegtuig! Het is nu nog afwachten of deze capriolen sieb zijn jeugddromen om piloot te worden nu hebben aangewakkerd of juist voorgoed de grond ingestampt hebben!
CRWRC
Op 3 september arriveerde de nieuwe baas van Nelie en hiermee kon ze de verantwoordelijkheid voor het zijn van Acting Country Representative overhevelen. Daar is Nelie op zich wel blij mee. Het was een goeie ervaring, maar verantwoordelijk zijn voor het reilen en zeilen van een organisatie in een land als Zuid Soedan is niet altijd even makkelijk. Personeel die opeens weigeren verder te gaan met hun werk, een nieuwe weg die gepland is om door ons kantoor te lopen, een personeelslid dat gearresteerd wordt, het moeilijk te verkrijgen van benzine waardoor de voortgang van de projecten in het gevaar komen, de overheid die met nieuwe wetten en regels gaat komen, etc. Hier een voorbeeld van waarom Nelie het niet zo erg vind om verantwoordelijkheid terug te schuiven aan de nieuwe Country Representative:
Onlangs heeft CRWRC een aantal crossbrommers besteld. De huidige brommers die zij hebben zijn niet geschikt voor de wegen in Soedan en gaan dus constant kapot. De crossbrommers moesten besteld worden in Uganda. Maar om ze tax-free te importeren naar Soedan moet de overheid je eerst toestemming geven. Dus na 2 weken van het kastje naar de muur te zijn gestuurd hadden wij dan eindelijk de brieven die ons zouden helpen de crossbrommers de grens over te laten komen. Via Toyota garage in Uganda hadden wij een truck gevonden die voor veel te veel geld de brommers kon brengen naar Yei. Het feit dat we al zo enorm af waren gezet had eigenlijk al een belletje moeten laten rinkelen, maar dat deed het dus niet. En toen begon het……
De eerste problemen begonnen zich aan te dienen nadat de brommers geregistreerd waren aan de Ugandeze kant en er toestemming was gegeven van de authoriteiten om ze te exporteren. Yaya (eigenaar van de truck company) zei dat hij zijn reis met onze brommers zou beginnen op zaterdag en na dagen roepen: “morgen, morgen, morgen” vertrok hij dan daadwerkelijk op donderdag. Hoewel irritant, dat was nog wel te overleven. Maar hij begon steeds meer te klagen over geld (alsof wij nog niet genoeg afgezet waren). Hij zei dat hij meer geld wilde anders zou hij niet vertrekken. Maar dat was gelukkig niet mogelijk omdat de Ugandeze authoriteiten al toestemming hadden gegeven om de brommers het land uit te laten gaan en dit moet binnen 3 dagen gebeuren anders moet het hele proces opnieuw. Dit overtuigde hem wel en ja hoor ze waren eindelijk onderweg. Tussendoor melde hij dat hij via een andere grensovergang Soedan ging binnenrijden omdat hij meer brommers te bezorgen had. Dit was niet de afspraak en bracht veel meer risico’s met zich mee. Het zou er een paar dagen langer over doen en veel meer check points (dus kosten) onderweg hebben. De hele rit duurde al met al 6 dagen en gemiddeld 5 keer op een dag werd Nelie gebeld of gesmst dat als CRWRC niet meer geld betaalde ze zouden omkeren. Zelfs om 11 uur ‘s avonds was Nelie in onderhandeling met de chauffeur om ze te overtuigen om hun reis voort te zetten. Bij de grens waren we nog bijna onze brommers kwijtgeraakt omdat de controleurs de vrachtwagen hadden opengemaakt en zo slim waren om het niet dicht te doen. Gelukkig maar dat een eerlijk person dit in de gaten had en de boel weer op slot had gedaan. Ondertussen lag een druk van $15.000 op Nelies nek en om constant te horen te krijgen dat de truck zal omdraaien als er niet meer geld kwam was alles behalve relaxt. Met smeken en uiteindelijk niet meer de telefoontjes aannemen zijn ze dan toch gearriveerd. Je kan wel begrijpen dat Nelie stond te koken van woede. Oke, de brommers waren er maar dat geouwehoer was ronduit belachelijk. Ze stond klaar om ze al flink de wind van voren te geven over hun gedrag maar kwam er achter dat degene die haar steeds belde helemaal niet de chauffeur was maar de man die alles regelde vanuit Uganda. De chauffeurs zelf waren helemaal niet op de hoogte van de telefoontjes, maar bleken zelfs nog meer afgezet te zijn dan CRWRC. Hen was geld beloofd door Yaya maar dat hadden ze nooit ontvangen. Yaya dreigde vervolgens bij Nelie om meer geld zodat de chauffeurs genoeg hadden om terug te gaan om vervolgens verder uitgekleed te worden door Yaya. Ook kregen wij te horen dat een andere organisatie die gebruik maakte van dezelfde truck veel meer geld heeft moeten lappen omdat bij hem de druk blijkbaar te groot werd. Vol woede had Nelie Yaya opgebeld en boze mailtjes gestuurd om vervolgens nooit meer wat van hem te horen. Uiteraard was hij in Uganda ook in geen velden of wegen te bekennen, maar in elk geval hadden wij de brommers.
Denk je dit eindelijk overleeft te hebben, gaan de problemen in soedan gewoon verder. Omdat er een interne ruzie was bij de verkeerspolitie bleven de nummerplaten maar niet komen. En zonder nummerplaten wordt je gearresteerd als je ermee rond rijdt. Na 3 weken van heen en weer gepraat, smeken en vervolgens boos worden op de politiecommissaris zijn nu eindelijk de brommers met nummerplaten op weg naar het veld. Nelie zegt: Nieuwe Country representative, alsjeblieft en success!!
Tot snel!
Liefs Sieb en Nelie
Vanaf 12 oktober zijn we weer voor een paar weekjes in NL en het aftellen is al begonnen. We zien er erg naar uit om iedereen weer te zien en straks weer van het Nlse voedsel en gezelligheid te kunnen genieten.
Een paar weken geleden hebben wij Niek, Anje, Vincent en Nynke mogen ontmoeten in Kenia. Dit was enorm gezellig en we hebben ons dus ook prima vermaakt. Wel nam Marianne Center tussendoor aardig wat tijd in beslag. Nelie had vergaderingen gepland met de bestuursleden over de voortgang van MC en met het personeel over de programma’s. Tijdens de vergadering met de bestuurders was besloten om een nieuwe manager aan te nemen die MC meer op de kaart kan brengen in Kenia. Omdat wij niet willen dat MC altijd afhankelijk blijft van buitenlandse giften willen wij meer druk leggen op de verantwoordelijkheid van de Kenianen voor mensen met een verstandelijke handicap. Hiervoor hebben wij een Business Manager aangenomen die de inkomsten genererende activiteiten gaat uitbreiden en in Kenia gaat netwerken en fondsenwerven zodat MC meer onafhankelijk en bekend kan gaan worden. Het was een korte maar intensieve weg om de nieuwe manager aan te nemen. In 1 week hebben wij meer dan 150 sollicitatiebrieven ontvangen en daar moest Nelie dus allemaal doorheen spitten tijdens haar vakantie. Tussen deze 150 sollicitatiebrieven hebben wij Peter kunnen vinden. Hij is een 52 jarige Keniaan die ontzettend veel ervaring heeft in fondsenwerven en netwerken. Wij zien er ontzettend naar uit om hem aan boord te hebben!
ZOA
Sieb heeft een hectische tijd achter de rug. Naast de alledaagse werkzaamheden en stress is hij druk bezig met het maken van de plannen en budgetten voor 2012. Er moet gepuzzeled worden met verwachte inkomsten en uitgaven, en dus ook salaris kosten en daarmee personeelsbezetting. Dit is niet eenvoudig aangezien je letterlijk met mensen hun banen en daarmee hun leven aan het puzzelen bent. Door het feit dat meeste ontwikkelingsprojecten slechts 1 – 2 jaar gefinancierd worden zijn er altijd projecten die aflopen, terwijl nog niet gegarandeerd is dat nieuwe projectvoorstellen goedgekeurd worden door potentiele donoren. Toch wil je proberen zoveel mogelijk van je personeelsleden aan te houden, omdat je anders niet de capaciteit hebt om eventueel goedgekeurde projecten uit te kunnen voeren. Plus je kunt mensen niet blijven ontslaan aan het eind van elk project, om ze vervolgens pas weer aan te nemen als een nieuw project is goedgekeurd. Maar aan de andere kant kun je ook geen geld uitgeven aan salariskosten wat niet wordt vergoed door een specifieke donor. Om ervoor te zorgen dat komend jaar alle kosten gedekt zullen worden zijn we dus druk bezig met het schrijven van verschillende nieuwe projectvoorstellen voor diverse donoren.
In de afgelopen week heeft Sieb 3 dagen training gegeven in financieel management aan programma managers en Executive Directors van van partner organisaties. Het maken van acurate budgetten, gedetailleerde forecasts en het berekenen en analyseren van daadwerkelijke uitgaven versus voorspellingen waren de belangrijkste onderdelen van deze training. Daarnaast heeft hij een excel training gegeven, aangezien excel een ideaal instrument is om financiele resultaten inzichtelijk te maken en te analyseren met behulp van formules andere leuke tips en trucs. Het was een intensieve training, maar het is nu de bedoeling dat ook Sieb zijn werk makkelijker wordt als collega’s en partners beter hun financien kunnen plannen en beheren!
Begin September is Sieb voor een week naar Ehtiopie geweest waar hij in de hoofdstad Addis Ababa een workshop had met collega’s uit andere ZOA landen die dezelfde functie als hij hebben. Tijdens deze week waarin de nadruk op zowel personeels management als financien lag, konden ze hun beleid op elkaar afstemmen, goede en slechte ervaringen uitwisselen en zo nieuwe dingen te kunnen leren. Het was inderdaad erg leerzaam maar ook leuk om andere collega’s te ontmoeten die met dezelfde zaken worstelen in hun werk als hij. Doordat ze zo’n beetje de hele dag in de conferentie zaal hebben doorgebracht was er niet veel tijd om Addis Ababa zelf te verkennen, dus veel van Ethiopie heeft hij niet gezien. Wel kwam hij er achter dat Addis een stuk kouder is dat hij gewend is, met veel regen en temperaturen dichter tegen de 10 graden dan de 20 en erboven. Een blouseje met lange mouwen was dan ook het enige warme wat hij mee had. Gelukkig is Addis bekend om zijn goed geprijsde leren jassen, dus voor een prikkie heeft hij een mooie leren jas op de kop kunnen tikken om hem warm te houden al hij naar buiten ging.
Stuntvliegen
In Juli heeft Sieb van Nelie een uiterst spectaculair verjaardagskado gekregen: stuntvliegen met het areobatisch stuntteam van MTN Uganda. Deze stunt vlucht werd uitgevoerd boven het victoria meer in Oeganda, tijdens onze vakantie eind Augustus. Na een korte introductie werd hij in een vliegpak gehezen en werdt hem even luchtig meegedeeld dat het verplicht was om een parachute om te hebben tijdens de vlucht. Sieb wist nu niet of hij met deze mededeling zich nu veiliger voelde of niet.... Maar zoals je op de foto ziet staat het hem in ieder geval goed!
De vlucht duurde zo’n drie kwartier en na een veelvoud aan loopings, kurketrekkers, acht-jes, stall-duiken en andere zwaartekracht ontkennende toeren bleek dat ook wel lang genoeg te zijn: hij stapte toch wat witjes uit het vliegtuig! Het is nu nog afwachten of deze capriolen sieb zijn jeugddromen om piloot te worden nu hebben aangewakkerd of juist voorgoed de grond ingestampt hebben!
CRWRC
Op 3 september arriveerde de nieuwe baas van Nelie en hiermee kon ze de verantwoordelijkheid voor het zijn van Acting Country Representative overhevelen. Daar is Nelie op zich wel blij mee. Het was een goeie ervaring, maar verantwoordelijk zijn voor het reilen en zeilen van een organisatie in een land als Zuid Soedan is niet altijd even makkelijk. Personeel die opeens weigeren verder te gaan met hun werk, een nieuwe weg die gepland is om door ons kantoor te lopen, een personeelslid dat gearresteerd wordt, het moeilijk te verkrijgen van benzine waardoor de voortgang van de projecten in het gevaar komen, de overheid die met nieuwe wetten en regels gaat komen, etc. Hier een voorbeeld van waarom Nelie het niet zo erg vind om verantwoordelijkheid terug te schuiven aan de nieuwe Country Representative:
Onlangs heeft CRWRC een aantal crossbrommers besteld. De huidige brommers die zij hebben zijn niet geschikt voor de wegen in Soedan en gaan dus constant kapot. De crossbrommers moesten besteld worden in Uganda. Maar om ze tax-free te importeren naar Soedan moet de overheid je eerst toestemming geven. Dus na 2 weken van het kastje naar de muur te zijn gestuurd hadden wij dan eindelijk de brieven die ons zouden helpen de crossbrommers de grens over te laten komen. Via Toyota garage in Uganda hadden wij een truck gevonden die voor veel te veel geld de brommers kon brengen naar Yei. Het feit dat we al zo enorm af waren gezet had eigenlijk al een belletje moeten laten rinkelen, maar dat deed het dus niet. En toen begon het……
De eerste problemen begonnen zich aan te dienen nadat de brommers geregistreerd waren aan de Ugandeze kant en er toestemming was gegeven van de authoriteiten om ze te exporteren. Yaya (eigenaar van de truck company) zei dat hij zijn reis met onze brommers zou beginnen op zaterdag en na dagen roepen: “morgen, morgen, morgen” vertrok hij dan daadwerkelijk op donderdag. Hoewel irritant, dat was nog wel te overleven. Maar hij begon steeds meer te klagen over geld (alsof wij nog niet genoeg afgezet waren). Hij zei dat hij meer geld wilde anders zou hij niet vertrekken. Maar dat was gelukkig niet mogelijk omdat de Ugandeze authoriteiten al toestemming hadden gegeven om de brommers het land uit te laten gaan en dit moet binnen 3 dagen gebeuren anders moet het hele proces opnieuw. Dit overtuigde hem wel en ja hoor ze waren eindelijk onderweg. Tussendoor melde hij dat hij via een andere grensovergang Soedan ging binnenrijden omdat hij meer brommers te bezorgen had. Dit was niet de afspraak en bracht veel meer risico’s met zich mee. Het zou er een paar dagen langer over doen en veel meer check points (dus kosten) onderweg hebben. De hele rit duurde al met al 6 dagen en gemiddeld 5 keer op een dag werd Nelie gebeld of gesmst dat als CRWRC niet meer geld betaalde ze zouden omkeren. Zelfs om 11 uur ‘s avonds was Nelie in onderhandeling met de chauffeur om ze te overtuigen om hun reis voort te zetten. Bij de grens waren we nog bijna onze brommers kwijtgeraakt omdat de controleurs de vrachtwagen hadden opengemaakt en zo slim waren om het niet dicht te doen. Gelukkig maar dat een eerlijk person dit in de gaten had en de boel weer op slot had gedaan. Ondertussen lag een druk van $15.000 op Nelies nek en om constant te horen te krijgen dat de truck zal omdraaien als er niet meer geld kwam was alles behalve relaxt. Met smeken en uiteindelijk niet meer de telefoontjes aannemen zijn ze dan toch gearriveerd. Je kan wel begrijpen dat Nelie stond te koken van woede. Oke, de brommers waren er maar dat geouwehoer was ronduit belachelijk. Ze stond klaar om ze al flink de wind van voren te geven over hun gedrag maar kwam er achter dat degene die haar steeds belde helemaal niet de chauffeur was maar de man die alles regelde vanuit Uganda. De chauffeurs zelf waren helemaal niet op de hoogte van de telefoontjes, maar bleken zelfs nog meer afgezet te zijn dan CRWRC. Hen was geld beloofd door Yaya maar dat hadden ze nooit ontvangen. Yaya dreigde vervolgens bij Nelie om meer geld zodat de chauffeurs genoeg hadden om terug te gaan om vervolgens verder uitgekleed te worden door Yaya. Ook kregen wij te horen dat een andere organisatie die gebruik maakte van dezelfde truck veel meer geld heeft moeten lappen omdat bij hem de druk blijkbaar te groot werd. Vol woede had Nelie Yaya opgebeld en boze mailtjes gestuurd om vervolgens nooit meer wat van hem te horen. Uiteraard was hij in Uganda ook in geen velden of wegen te bekennen, maar in elk geval hadden wij de brommers.
Denk je dit eindelijk overleeft te hebben, gaan de problemen in soedan gewoon verder. Omdat er een interne ruzie was bij de verkeerspolitie bleven de nummerplaten maar niet komen. En zonder nummerplaten wordt je gearresteerd als je ermee rond rijdt. Na 3 weken van heen en weer gepraat, smeken en vervolgens boos worden op de politiecommissaris zijn nu eindelijk de brommers met nummerplaten op weg naar het veld. Nelie zegt: Nieuwe Country representative, alsjeblieft en success!!
Tot snel!
Liefs Sieb en Nelie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
